Przegląd popkulturalny: Kapitan Marvel, Leaving Neverland, Czytelnictwo w Polsce, Monument i Przedszkolanka
Blog od kilku tygodni obrasta kurzem, że aż przykro patrzeć. Najwyższy czas, żeby trochę go odświeżyć, ale trudno mi to zrobić, nie wspominając słowem, co ostatnio działo się w kulturze. A działo się całkiem sporo.
Premiera Kapitan Marvel – ten film dał mi mnóstwo frajdy. Nie tylko ze względu na znajomy najntisowy klimat i znaczącą rolę rudego kota. Przedstawia widzom nową, interesującą (i pierwszą z własnym filmem w Marvel Studios) superbohaterkę i zdradza nieco więcej o tych, którzy widzowie znali już wcześniej (Nick Fury!). Fabularnie nie odchodzi od formuły historii superbohaterskiej, ale jest tu coś odświeżająco. Kapitan Marvel to historia o zyskiwaniu samoświadomości i poczuciu własnej wartości – uniwersalna filmowa opowieść z feministycznym pierwiastkiem.
Leaving Neverland – czterogodzinny dokument oddający głos osobom z bliskiego otoczenia Michaela Jacksona. Mimo wielu słabości (koszmarnie długi i czasem nazbyt obrazowy) to niezwykle ważny film. Nie jako świadectwo winy czy niewinności muzyka, a psychologicznych mechanizmów związanych z wykorzystaniem seksualnym. Leaving Neverland mówi o procesie przeżywania traumy; jak dawne doświadczenia wiele lat później uderzają ze zwiększoną siłą. Opowiada też o relacjach ofiary i oprawcy, szczególnie trudnych, gdy ten jest osobą znaną, szanowną, godną zaufania, a tragedia ofiary rozgrywa się na tle medialnego szumu.
Raport o czytelnictwie 2018 – kolejny rok można zapłakać nad niskim poziomem czytelnictwa w Polsce. Lub zapytać o przyczyny i zaproponować możliwe rozwiązania. Problem jest dość złożony, ale odpowiedź na niego jest jedna – edukacja. Właściwie każdy człowiek ma potrzebę snucia opowieści, podglądania innych, poznawania czyichś historii, prawdziwych czy też nie, zakorzenionych w świecie realnym czy wirtualnym. Przejawia się to w zainteresowaniu ludzi mitami, legendami, ale współcześnie również plotkami z Pudelka i popularnością strategii marketingu narracyjnego. Dobrze, by edukować ludzi tak, by mieli świadomość, że swoją potrzebę poznawania nowych historii i postaci oraz przeżywania emocji mogą także spełniać poprzez poznawanie różnych dzieł kultury (nie tylko literatury!). Ważne też, by uczyć odbioru dzieł kultury, analizy, krytycznego myślenia, niezbędnego w świecie przesyconym informacji. Stąd – jak przy wielu problemach społecznych – remedium na niskim poziom czytelnictwa jest przede wszystkim dobra edukacja.
Monument – po poznaniu drugiego filmu Jagody Szelc kusi mnie, by reżyserkę porównać do Yorgosa Lanthimosa. W filmach Szelc, tak jak u greckiego reżysera, wyraźnie odczuwalny jest niepokój wynikający z jakiegoś osobliwego przestawienia zasad rzeczywistości. Historia w Monumencie zaczyna się wyjazdem młodych adeptów hotelarstwa na praktyki, w czasie których muszą wykonywać wiele nieprzyjemnych, często poniżających zadań. Szara, beznadziejna rzeczywistość bohaterów, jednak nie jest głównym tematem historii, a inicjacja. Nie jednak inicjacja związana ze zwyczajnym dorastaniem, a symboliczną śmiercią. To film o transgresji, śmierci i sztuce, któremu jednocześnie nie można zarzucić nadęcia czy powierzchowności. Naprawdę nieźle jak na obraz, który jest filmem dyplomowym, a wraz z tym był częściowo ograniczony wymogami formalnymi i budżetem.
Przedszkolanka – kolejny godny polecenia film, który chociaż zupełnie inny niż wspomniany wcześniej Monument, to również niejednoznaczny. Nauczycielka Lisa odkrywa, że jej pięcioletni uczeń ma poetycki talent. Sama jako niespełniona poetka dokłada wszelkich starań, by rozwijać zdolności chłopca. Spisuje mamrotane przez niego wersy układające się w niezwykle sensowne i wymowne całości. Stara się inspirować chłopca, ale też prowokuje, by tworzył więcej. Spędza z nim każdą chwilą, aż w końcu traci kontrolę. Lisa (rewelacyjna Maggie Gyllenhaal) budzi sprzeczne emocje od sympatii do odrazy. Przedszkolanka to historia o talencie (jak jego obecność czy też brak może niszczyć życie), frustracji i wyjściu poza codzienność.
Premiera Kapitan Marvel – ten film dał mi mnóstwo frajdy. Nie tylko ze względu na znajomy najntisowy klimat i znaczącą rolę rudego kota. Przedstawia widzom nową, interesującą (i pierwszą z własnym filmem w Marvel Studios) superbohaterkę i zdradza nieco więcej o tych, którzy widzowie znali już wcześniej (Nick Fury!). Fabularnie nie odchodzi od formuły historii superbohaterskiej, ale jest tu coś odświeżająco. Kapitan Marvel to historia o zyskiwaniu samoświadomości i poczuciu własnej wartości – uniwersalna filmowa opowieść z feministycznym pierwiastkiem.
 |
| Kapitan Marvel |
Leaving Neverland – czterogodzinny dokument oddający głos osobom z bliskiego otoczenia Michaela Jacksona. Mimo wielu słabości (koszmarnie długi i czasem nazbyt obrazowy) to niezwykle ważny film. Nie jako świadectwo winy czy niewinności muzyka, a psychologicznych mechanizmów związanych z wykorzystaniem seksualnym. Leaving Neverland mówi o procesie przeżywania traumy; jak dawne doświadczenia wiele lat później uderzają ze zwiększoną siłą. Opowiada też o relacjach ofiary i oprawcy, szczególnie trudnych, gdy ten jest osobą znaną, szanowną, godną zaufania, a tragedia ofiary rozgrywa się na tle medialnego szumu.
Raport o czytelnictwie 2018 – kolejny rok można zapłakać nad niskim poziomem czytelnictwa w Polsce. Lub zapytać o przyczyny i zaproponować możliwe rozwiązania. Problem jest dość złożony, ale odpowiedź na niego jest jedna – edukacja. Właściwie każdy człowiek ma potrzebę snucia opowieści, podglądania innych, poznawania czyichś historii, prawdziwych czy też nie, zakorzenionych w świecie realnym czy wirtualnym. Przejawia się to w zainteresowaniu ludzi mitami, legendami, ale współcześnie również plotkami z Pudelka i popularnością strategii marketingu narracyjnego. Dobrze, by edukować ludzi tak, by mieli świadomość, że swoją potrzebę poznawania nowych historii i postaci oraz przeżywania emocji mogą także spełniać poprzez poznawanie różnych dzieł kultury (nie tylko literatury!). Ważne też, by uczyć odbioru dzieł kultury, analizy, krytycznego myślenia, niezbędnego w świecie przesyconym informacji. Stąd – jak przy wielu problemach społecznych – remedium na niskim poziom czytelnictwa jest przede wszystkim dobra edukacja.
Monument – po poznaniu drugiego filmu Jagody Szelc kusi mnie, by reżyserkę porównać do Yorgosa Lanthimosa. W filmach Szelc, tak jak u greckiego reżysera, wyraźnie odczuwalny jest niepokój wynikający z jakiegoś osobliwego przestawienia zasad rzeczywistości. Historia w Monumencie zaczyna się wyjazdem młodych adeptów hotelarstwa na praktyki, w czasie których muszą wykonywać wiele nieprzyjemnych, często poniżających zadań. Szara, beznadziejna rzeczywistość bohaterów, jednak nie jest głównym tematem historii, a inicjacja. Nie jednak inicjacja związana ze zwyczajnym dorastaniem, a symboliczną śmiercią. To film o transgresji, śmierci i sztuce, któremu jednocześnie nie można zarzucić nadęcia czy powierzchowności. Naprawdę nieźle jak na obraz, który jest filmem dyplomowym, a wraz z tym był częściowo ograniczony wymogami formalnymi i budżetem.
 |
| Film Monument |
Przedszkolanka – kolejny godny polecenia film, który chociaż zupełnie inny niż wspomniany wcześniej Monument, to również niejednoznaczny. Nauczycielka Lisa odkrywa, że jej pięcioletni uczeń ma poetycki talent. Sama jako niespełniona poetka dokłada wszelkich starań, by rozwijać zdolności chłopca. Spisuje mamrotane przez niego wersy układające się w niezwykle sensowne i wymowne całości. Stara się inspirować chłopca, ale też prowokuje, by tworzył więcej. Spędza z nim każdą chwilą, aż w końcu traci kontrolę. Lisa (rewelacyjna Maggie Gyllenhaal) budzi sprzeczne emocje od sympatii do odrazy. Przedszkolanka to historia o talencie (jak jego obecność czy też brak może niszczyć życie), frustracji i wyjściu poza codzienność.
 |
| Film Przedszkolanka |
Furthermore, the pleasure and adrenaline that come with a high tempo are extra reason|another excuse} why players take pleasure in it a lot. So, in accordance with you, neglect sprucing up these so-called “old parks,” nah.. Just make these builders had over plots of land that value them tens of hundreds of thousands of 카지노사이트 dollars to purchase, place one other park on the spot, and “whala!!! Meanwhile, I guess the right next door monumental “EVERGLADES NATIONAL PARK” is just sort of|a type of} “old parks” that should be ignored by everyone within the county as far as you’re concerned?
OdpowiedzUsuń