Ryzykowna gra – recenzja filmu Niepoczytalna

W najnowszym filmie Stevena Soderbergha Niepoczytalna problemy psychiczne, opresyjność niektórych instytucji, walka o przetrwanie czy natura postrzegania rzeczywistości nie stanowią pretekstu do poważnych rozważań, a do gry z konwencją thrillera psychologicznego. Można jednak mieć wątpliwości, czy wystarczająco interesującą.

niepoczytalna - recenzja filmu

Sawyer zaczyna nowy etap w swoim życiu: przeprowadziła się i zaczęła nową pracę w korporacji. Dziewczyna jest pewna siebie, może trochę oschła i zamknięta w sobie, ale jej zachowanie nie wzbudza podejrzeń. Okazuje się jednak, że zmaga się z lękami, które pojawiły się, gdy w poprzednim miejscu zamieszkania prześladował ją mężczyzna. Sawyer postanawia porozmawiać z terapeutą o swoich niepokojach, ale zwykła wizyta również okazuje się zwiastunem czegoś znacznie gorszego: bohaterka zostaje zamknięta wbrew swojej woli w szpitalu psychiatrycznym.

Główne pytanie, które stawia Niepoczytalna, dotyczy granic rzeczywistości: na ile to, czego doświadcza bohaterka, dzieje się naprawdę, a na ile jest wytworem jej wyobraźni? Czy wizje Sawyer są złudzeniem, a może rzeczywistością? Mimo zapewnień bohaterki, że trafiła do zakładu psychiatrycznego przypadkiem, czy jej zachowanie nie sugeruje, że jednak traci nad sobą kontrolę? Soderbergh długo nie trzyma widza w niepewności – dość prędko, ale też jednoznacznie, określa status i kierunek rozgrywających się zdarzeń. 

niepoczytalna - recenzja filmu

Niepoczytalna
prezentuje dość znany motyw szpitala psychiatrycznego jako podłego miejsca, gdzie człowiek traci swoją godność i tożsamość. Podczas rozmowy Sawyer z terapeutą klinika zdaje się zwykłym, całkiem nowoczesnym ośrodkiem, dopiero potem okazuje się miejscem zupełnie niesprzyjającym zdrowiu psychicznemu. W szpitalu jest oczywiście surowa oddziałowa, niekompetentni sanitariusze, irytujący pacjenci, a także dwulicowa dyrektorka nadzorująca działanie szpitala ze swojego przytulnego biura. Mimo stereotypowego przedstawienia dobrze, że szpital psychiatryczny jest rozszerzony do wymiaru uniwersalnego systemu, który w swoich założeniach ma pomagać, a szkodzi; systemu, do którego łatwo trafić, ale trudno jest się z niego wydostać.

Sawyer walczy nie tylko z systemem, a również o samo przetrwanie. Okazuje się bowiem, że nie tyle stan psychiczny, zakład zamknięty czy opresyjny system jest tu najistotniejszym elementem rozwijającym akcję, a konfrontacja bohaterki z przyczyną jej lęków, czyli wspomnianym prześladowcą. Początek filmu chociaż prezentuje znane motywy gatunku thrillera, to jednak daje nadzieję na nieprzewidziane rozwiązanie, ale ostatecznie główny wątek opowieści rozczarowuje. Owszem, całej historii towarzyszy niepokojąca, przytłaczająca, lepka atmosfera – którą wzmacniają zdjęcia z licznymi zbliżeniami i nagraniami z ręki (swoją drogą film został w całości nakręcony iPhonem!) – jednak ostateczna konfrontacja bohaterki z lękami jest niewciągająca i pozbawiona napięcia. Przy śledzeniu historii trzyma przede wszystkim Claire Foy, która zdaje się, że miała dużą frajdę z tworzenia postaci Sawyer. Chociaż bohaterka jest zarysowana wyraźną kreską, to została zagrana fenomenalnie.

Komu poleciłabym Niepoczytalną? Na pewno wielbicielom talentu aktorskiego Claire Foy, filmów Stevena Soderbergha oraz tropicielom różnych motywów filmowych, bo Niepoczytalna to przede wszystkim wariacja na temat thrillera psychologicznego. Szkoda, że tylko wykorzystuje i upraszcza wątki charakterystyczne dla tego gatunku, zamiast stworzyć coś nieprzewidywalnego i trzymającego w napięciu, a nie tylko flirt, choć momentami intrygujący, z kinem klasy B.

tytuł: Niepoczytalna
tytuł oryginalny: Unsane
reżyseria: Steven Soderbergh
scenariusz: Jonathan Bernstein, James Greer
gatunek: Thriller
produkcja: USA
premiera: 27 lipca 2018 (Polska), 21 lutego 2018 (świat)
obsada: Claire Foy, Joshua Leonard, Jay Pharoah, Juno Temple, Amy Irving
ocena: 5.5/10

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Copyright © 2014 Wysoki Poziom Kultury , Blogger