Zwierzęta dworskie – recenzja filmu Faworyta
Króliki w złotej klatce, wyścigi kaczek, strzelanie do gołębi, dziczyzna lub homary na talerzu – na osiemnastowiecznym brytyjskim dworze pojawia się zaskakująco różnorodny zwierzyniec. Reżyser Yorgos Lanthimos nie po raz pierwszy wykorzystuje w filmie motywy zwierzęce, tym razem, by opowiedzieć o relacjach opartych na władzy.
Schorowana królowa Anna zasiada na brytyjskim tronie, ale rządzi za nią jej przyjaciółka lady Sarah. Chociaż pojawiają się między nimi konflikty, bo rozkapryszona Anna oczekuje oddania i miłości, a Sarah dąży do realizacji własnej wizji polityki kraju, to stosunkowo dobrze funkcjonują w tym układzie i nikt nie próbuje – może poza liderem politycznej opozycji Harleyem – zniszczyć tej relacji. Harmonię bohaterek zakłóca nagłe pojawienie się na dworze Abigail – pochodzącej z upadłej familii damy, która prosi swoją kuzynkę Sarę o możliwość pozostania na dworze. Na początku Abigail nie otrzymuje więcej niż zwykła służąca – posadę, miejsce do spania we wspólnej sypialni, niewielką strawę – ale jednocześnie bacznie przygląda się relacji królowej i jej ulubienicy, dzięki czemu w końcu udaje się jej naruszyć niezachwianą pozycję Sary.
W Faworycie można dostrzec osobliwy styl Lanthimosa, ale to prawdopodobnie najbardziej przystępne dzieło z jego filmografii. Opowieść jest dość klarowna, ale wciągająca, więc usatysfakcjonuje także takiego widza, który nie skupia się na poszukiwaniu dodatkowych znaczeń. Nie byłby to tak znakomity film, gdyby nie aktorstwo. Historia opiera się na konflikcie trzech bohaterek, więc na aktorkach spoczywało zadanie stworzenia wiarygodnych charakterów i zbudowania między nimi napięcia. Olivia Colman, Rachel Weisz i Emma Stone wykreowały postacie o odmiennych osobowościach i motywacjach, które są trudne do jednoznacznej oceny. Anna chociaż kapryśna, lekkomyślna i oderwana od rzeczywistości, zdaje się dotkliwie samotna i nieszczęśliwa, przy tym nieco wzrusza jej dziecięca naiwność i emocjonalność. Sarah jest oschła, wyniosła, zdeterminowana, ale zarazem wierna swoim zasadom i poglądom. Abigail zdaje się niewinna, ale w razie potrzeby, potrafi być wyjątkowo przebiegła. Wszystkie mają za sobą trudne doświadczenia i są zdeterminowane, by osiągnąć swój cel, którym często jest utrzymanie pozycji w dworskiej czy pozadworskiej dżungli.
W Faworycie dworskie relacje (czy, jak podszeptuje nam Lanthimos, po prostu ludzkie) mają w sobie coś iście zwierzęcego. Bohaterki, szczególnie Sara i Abigail, znajdują się w wyjątkowo nieprzyjemnym otoczeniu: walczą o przeżycie lub utrzymanie swojej pozycji, wciąż muszą być gotowe na kolejną konfrontację, bo zagrożenie może pojawić się w zupełnie nieprzewidzianych okolicznościach. Muszą pożerać, inaczej one same zostaną pożarte. Okazanie słabości, rozkojarzenie czy źle przemyślana strategia mogą przynieść tragiczne w skutkach rezultaty. Życie na dworze to też egzystencja w klatce – trwanie w okowach zasad, poniżającym uzależnieniu od innych i ograniczonej wizja świata. Królewski przepych zdaje się groteskowy w zestawieniu z brudem, przemocą, strachem i samotnością.
Te ponure wizje nie są tak przytłaczające, jakby mogło się zdawać. To za sprawą błyskotliwych dialogów, czarnego humoru, dworskich absurdów i wyrazistych charakterów wciągających w wartki rozwój akcji. Zachwyca też strona wizualna filmu: zdjęcia stworzone głównie przy naturalnym świetle, całkiem dynamiczny montaż, realistyczna scenografia oddającą atmosferę i nędznych, i wystawnych komnat.
Faworyta to właściwie film idealny. Sprawdza się jako kostiumowo-historyczna opowieść o dworskich intrygach, jak i groteskowy obraz relacji międzyludzkich.
Faworyta
Tytuł oryginalny: The Favourite
reżyseria: Yorgos Lanthimos
scenariusz: Deborah Davis, Tony McNamara
produkcja: Irlandia, USA, Wielka Brytania
premiera: 8 lutego 2019 (Polska), 30 sierpnia 2018 (świat)
obsada: Olivia Colman, Rachel Weisz, Emma Stone, Nicholas Hoult, Joe Alwyn
ocean: 9/10
Schorowana królowa Anna zasiada na brytyjskim tronie, ale rządzi za nią jej przyjaciółka lady Sarah. Chociaż pojawiają się między nimi konflikty, bo rozkapryszona Anna oczekuje oddania i miłości, a Sarah dąży do realizacji własnej wizji polityki kraju, to stosunkowo dobrze funkcjonują w tym układzie i nikt nie próbuje – może poza liderem politycznej opozycji Harleyem – zniszczyć tej relacji. Harmonię bohaterek zakłóca nagłe pojawienie się na dworze Abigail – pochodzącej z upadłej familii damy, która prosi swoją kuzynkę Sarę o możliwość pozostania na dworze. Na początku Abigail nie otrzymuje więcej niż zwykła służąca – posadę, miejsce do spania we wspólnej sypialni, niewielką strawę – ale jednocześnie bacznie przygląda się relacji królowej i jej ulubienicy, dzięki czemu w końcu udaje się jej naruszyć niezachwianą pozycję Sary.
W Faworycie można dostrzec osobliwy styl Lanthimosa, ale to prawdopodobnie najbardziej przystępne dzieło z jego filmografii. Opowieść jest dość klarowna, ale wciągająca, więc usatysfakcjonuje także takiego widza, który nie skupia się na poszukiwaniu dodatkowych znaczeń. Nie byłby to tak znakomity film, gdyby nie aktorstwo. Historia opiera się na konflikcie trzech bohaterek, więc na aktorkach spoczywało zadanie stworzenia wiarygodnych charakterów i zbudowania między nimi napięcia. Olivia Colman, Rachel Weisz i Emma Stone wykreowały postacie o odmiennych osobowościach i motywacjach, które są trudne do jednoznacznej oceny. Anna chociaż kapryśna, lekkomyślna i oderwana od rzeczywistości, zdaje się dotkliwie samotna i nieszczęśliwa, przy tym nieco wzrusza jej dziecięca naiwność i emocjonalność. Sarah jest oschła, wyniosła, zdeterminowana, ale zarazem wierna swoim zasadom i poglądom. Abigail zdaje się niewinna, ale w razie potrzeby, potrafi być wyjątkowo przebiegła. Wszystkie mają za sobą trudne doświadczenia i są zdeterminowane, by osiągnąć swój cel, którym często jest utrzymanie pozycji w dworskiej czy pozadworskiej dżungli.
W Faworycie dworskie relacje (czy, jak podszeptuje nam Lanthimos, po prostu ludzkie) mają w sobie coś iście zwierzęcego. Bohaterki, szczególnie Sara i Abigail, znajdują się w wyjątkowo nieprzyjemnym otoczeniu: walczą o przeżycie lub utrzymanie swojej pozycji, wciąż muszą być gotowe na kolejną konfrontację, bo zagrożenie może pojawić się w zupełnie nieprzewidzianych okolicznościach. Muszą pożerać, inaczej one same zostaną pożarte. Okazanie słabości, rozkojarzenie czy źle przemyślana strategia mogą przynieść tragiczne w skutkach rezultaty. Życie na dworze to też egzystencja w klatce – trwanie w okowach zasad, poniżającym uzależnieniu od innych i ograniczonej wizja świata. Królewski przepych zdaje się groteskowy w zestawieniu z brudem, przemocą, strachem i samotnością.
Te ponure wizje nie są tak przytłaczające, jakby mogło się zdawać. To za sprawą błyskotliwych dialogów, czarnego humoru, dworskich absurdów i wyrazistych charakterów wciągających w wartki rozwój akcji. Zachwyca też strona wizualna filmu: zdjęcia stworzone głównie przy naturalnym świetle, całkiem dynamiczny montaż, realistyczna scenografia oddającą atmosferę i nędznych, i wystawnych komnat.
Faworyta to właściwie film idealny. Sprawdza się jako kostiumowo-historyczna opowieść o dworskich intrygach, jak i groteskowy obraz relacji międzyludzkich.
Faworyta
Tytuł oryginalny: The Favourite
reżyseria: Yorgos Lanthimos
scenariusz: Deborah Davis, Tony McNamara
produkcja: Irlandia, USA, Wielka Brytania
premiera: 8 lutego 2019 (Polska), 30 sierpnia 2018 (świat)
obsada: Olivia Colman, Rachel Weisz, Emma Stone, Nicholas Hoult, Joe Alwyn
ocean: 9/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz