10 filmów, które warto zobaczyć podczas festiwalu Tofifest
Już 19 października startuje 17. edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest w Toruniu. Niepokorny, oryginalny, nieszablonowy – to hasła przyświecające idei festiwalu. Podczas tej edycji ponownie będzie można zobaczyć i kino niezależne, i nieco bardziej popularne, klasykę historii kina i premiery, produkcje polskie i zagraniczne. Każdy kinoman znajdzie tu coś dla siebie – tylko co wybrać spośród bogatego programu Tofifest?
Film tegorocznego laureata Złotej Palmy w Cannes to zdecydowanie jedna z najciekawszych premier tego roku. Brawurowo łączy różne gatunki i konwencje i przy tym stanowi aktualną refleksję o nierównościach społecznych.
Punktem wyjścia jest spotkanie rodzin pochodzących z zupełnie różnych rzeczywistości społecznych. Uboga rodzina ma okazję zetknąć się ze znacznie zamożniejszą. Postanawiają zatem zrealizować plan, który pozwoli im znacznie polepszyć swoją sytuację życiową, co prowadzi do nieprzewidzianych konsekwencji.
Mroczna (chociaż rozgrywająca się przy świetle słońca) baśń o przemianie i dojrzewaniu. Kilka miesięcy po tragedii rodzinnej przygnębiona Dani wraz z chłopakiem i jego znajomymi wyrusza do Szwecji na ludowy festiwal Midsommar. Na miejscu wydarzenie okazuje się czymś zgoła innym, niż przewidywali. Na początku są podekscytowani i zaintrygowani uczestniczeniem w obcych rytuałach, ale później są coraz bardziej zagubieni i przestraszeni. Groza i przekraczanie granic ma jednak tu funkcję oczyszczającą. Szczególnie dla Dani.
Łotewska produkcja, w której występuje kilku polskich aktorów, między innymi Dawid Ogrodnik w roli – według krytyki godnej uwagi – polskiego przestępcy, Andrzeja. Łotysz Oleg przyjeżdża do Brukseli, by podjąć pracę w przetwórni mięsa. Zostaje jednak oszukany przez swojego kolegę i skazany na bezlitosnego Andrzeja. Co ciekawe, mimo zaangażowania polskiej obsady, nadal nie są znane informacje o dystrybucji filmu w Polsce.
Ukraińska intrygująca produkcja nagrodzona podczas festiwalu w Karlowych Warach w Czechach oraz na ukraińskich festiwalach filmowych. Dwudziestopięcioletni Wadim jest kompozytorem i inżynierem dźwięku mieszkającym w Kijowie. Doświadczył wielu niepowodzeń, ale otrzymuje od losu szansę w postaci wyprowadzki do Kanady, gdzie mógłby zacząć wszystko od nowa. Musi tylko wykonać zlecone mu zadanie - nagrać odgłosy zakarpackich zwierząt. Podczas tej nietypowej podróży jego życie ulegnie zmianie.
Kolejny film z rolą Dawida Ogrodnika, który tym razem wciela się w niewidomego geniusza fortepianu. Prawdopodobnie pozycja obowiązkowa dla fanów kina biograficznego. Na tegorocznym festiwalu w Gdyni otrzymał nagrodę m.in. za pierwszoplanową rolę męską, muzykę (Leszek Możdżer).
Rosyjska produkcja przedstawiająca realia życia tuż po II wojnie światowej. Masza i Ilja usiłują odnaleźć się w powojennym Leningradzie. Mimo że po wojnie w społeczeństwie kiełkuje nadzieja na zmianę, to dalsze życie bohaterek wymaga od nich codziennej walki. Scenariusz filmu w pewnym stopniu był inspirowany reportażem noblistki Swietłany Aleksijewicz — Wojna nie ma w sobie nic z kobiety. W filmie przedstawiony obraz bohaterstwa to przede wszystkim zmagania z codziennością, dostrzeganie nadziei pomimo żałoby i tragedii.
W tym zestawieniu już powołałam się na greckiego reżysera Lanthimosa (przy poleceniu Monumentu Jagody Szelc), ale mam okazję, by przywołać go po raz drugi. Podczas tegorocznej edycji Tofifest będzie można zobaczyć znakomitą Faworytę z błyszczącym aktorskim trio – z nagrodzoną w tym roku Oscarem Olivią Colman, Rachel Weisz i Emmą Stone.
Na osiemnastowiecznym brytyjskim dworze rządzi królowa Anna, ale tylko w teorii. Większość ważkich decyzji podejmuje za nią jej przyjaciółka lady Sarah. Pozycja Sarah zostaje zachwiana, gdy na dworze pojawia się jej kuzynka Abigail błagająca ją o schronienie i pracę na dworze królowej. Abigail próbuje zbliżyć się do Anny i zyskać jej przychylność. Faworyta sprawdza się jako kostiumowo-historyczna opowieść o dworskich intrygach, jak i groteskowy obraz walki o władzę i powikłanych relacji międzyludzkich.
Oto niektóre filmy, które warto zobaczyć w tym roku na Tofifest.
Parasite (2019), reż. Joon-ho Bong
Punktem wyjścia jest spotkanie rodzin pochodzących z zupełnie różnych rzeczywistości społecznych. Uboga rodzina ma okazję zetknąć się ze znacznie zamożniejszą. Postanawiają zatem zrealizować plan, który pozwoli im znacznie polepszyć swoją sytuację życiową, co prowadzi do nieprzewidzianych konsekwencji.
Midsommar (2019), reż. Ari Aster
Fuga (2018), reż. Agnieszka Smoczyńska
Jeśli nie mieliście okazji obejrzeć Fugi w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej, to koniecznie to nadróbcie – moim zdaniem to najciekawszy polski film mający premierę w 2018 roku.
Alicja nie pamięta przeszłości, nie wie też, kim jest. Gdy odnajduje ją rodzina, nie chce do niej wracać. Z biegiem historii odkrywają się niektóre zdarzenia z przeszłości Alicji, także te traumatyczne, które doprowadziły do bezwiednej ucieczki i zaniku pamięci, tak zwanej fugi dysocjacyjnej. Nie jest to jednak opowieść wyłącznie o problemach psychiki. To precyzyjnie skrojona historia o tożsamości, zakamarkach ludzkiej psychiki i pamięci.
Alicja nie pamięta przeszłości, nie wie też, kim jest. Gdy odnajduje ją rodzina, nie chce do niej wracać. Z biegiem historii odkrywają się niektóre zdarzenia z przeszłości Alicji, także te traumatyczne, które doprowadziły do bezwiednej ucieczki i zaniku pamięci, tak zwanej fugi dysocjacyjnej. Nie jest to jednak opowieść wyłącznie o problemach psychiki. To precyzyjnie skrojona historia o tożsamości, zakamarkach ludzkiej psychiki i pamięci.
Monument (2019), reż. Jagoda Szelc
To dopiero drugi film w reżyserii Jagody Szelc, ale już kusi mnie, by porównać jej styl do Jorgosa Lanthimosa. Główną zasadą świata przedstawionego w Monumencie jest również przestawienie znanych nam zasad rzeczywistości, niepokój i niewiadoma.
Historia rozpoczyna się wyjazdem młodych adeptów hotelarstwa na praktyki, w czasie których muszą wykonywać wiele nieprzyjemnych, często poniżających zadań. Beznadziejna rzeczywistość bohaterów nie jest jednak głównym tematem historii. To przede wszystkim opowieść o szeroko pojętej inicjacji: symbolicznej śmierci, przekraczaniu granic i sztuce.
Historia rozpoczyna się wyjazdem młodych adeptów hotelarstwa na praktyki, w czasie których muszą wykonywać wiele nieprzyjemnych, często poniżających zadań. Beznadziejna rzeczywistość bohaterów nie jest jednak głównym tematem historii. To przede wszystkim opowieść o szeroko pojętej inicjacji: symbolicznej śmierci, przekraczaniu granic i sztuce.
Boże Ciało (2019), reż. Jan Komasa
Najnowszy film w reżyserii Jana Komasy warto zobaczyć nie tylko dlatego, że jest polskim kandydatem do tegorocznego Oscara w kategorii filmów nieanglojęzycznych. To interesujący obraz lokalnej społeczności dręczonej różnymi problemami, naprzeciw której wychodzi młody duchowny stosujący niestandardowe metody ewangelizacji. Bohater działa dość nietypowo, bo właściwie tak naprawdę nie jest księdzem. Po wyjściu z poprawczaka 20-letni Daniel zyskuje możliwość podania się za duchownego, co postanawia wykorzystać.
Oleg (2019), reż. Juris Kursietis
Łotewska produkcja, w której występuje kilku polskich aktorów, między innymi Dawid Ogrodnik w roli – według krytyki godnej uwagi – polskiego przestępcy, Andrzeja. Łotysz Oleg przyjeżdża do Brukseli, by podjąć pracę w przetwórni mięsa. Zostaje jednak oszukany przez swojego kolegę i skazany na bezlitosnego Andrzeja. Co ciekawe, mimo zaangażowania polskiej obsady, nadal nie są znane informacje o dystrybucji filmu w Polsce.
My Thoughts Are Silent (2019), reż. Antonio Lukich
Ukraińska intrygująca produkcja nagrodzona podczas festiwalu w Karlowych Warach w Czechach oraz na ukraińskich festiwalach filmowych. Dwudziestopięcioletni Wadim jest kompozytorem i inżynierem dźwięku mieszkającym w Kijowie. Doświadczył wielu niepowodzeń, ale otrzymuje od losu szansę w postaci wyprowadzki do Kanady, gdzie mógłby zacząć wszystko od nowa. Musi tylko wykonać zlecone mu zadanie - nagrać odgłosy zakarpackich zwierząt. Podczas tej nietypowej podróży jego życie ulegnie zmianie.
Ikar. Legenda Mietka Kosza (2019), reż. Maciej Pieprzyca
Wysoka dziewczyna (2019), reż. Kantemir Bałagow
Rosyjska produkcja przedstawiająca realia życia tuż po II wojnie światowej. Masza i Ilja usiłują odnaleźć się w powojennym Leningradzie. Mimo że po wojnie w społeczeństwie kiełkuje nadzieja na zmianę, to dalsze życie bohaterek wymaga od nich codziennej walki. Scenariusz filmu w pewnym stopniu był inspirowany reportażem noblistki Swietłany Aleksijewicz — Wojna nie ma w sobie nic z kobiety. W filmie przedstawiony obraz bohaterstwa to przede wszystkim zmagania z codziennością, dostrzeganie nadziei pomimo żałoby i tragedii.
Faworyta (2018), reż. Giorgos Lanthimos
W tym zestawieniu już powołałam się na greckiego reżysera Lanthimosa (przy poleceniu Monumentu Jagody Szelc), ale mam okazję, by przywołać go po raz drugi. Podczas tegorocznej edycji Tofifest będzie można zobaczyć znakomitą Faworytę z błyszczącym aktorskim trio – z nagrodzoną w tym roku Oscarem Olivią Colman, Rachel Weisz i Emmą Stone.
Na osiemnastowiecznym brytyjskim dworze rządzi królowa Anna, ale tylko w teorii. Większość ważkich decyzji podejmuje za nią jej przyjaciółka lady Sarah. Pozycja Sarah zostaje zachwiana, gdy na dworze pojawia się jej kuzynka Abigail błagająca ją o schronienie i pracę na dworze królowej. Abigail próbuje zbliżyć się do Anny i zyskać jej przychylność. Faworyta sprawdza się jako kostiumowo-historyczna opowieść o dworskich intrygach, jak i groteskowy obraz walki o władzę i powikłanych relacji międzyludzkich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz